drukarka 3d

Drukarka 3D to maszyna, która może pobrać projekt modelu 3D z komputera i, w zależności od typu drukarki 3D, stworzyć fizyczny obiekt poprzez ułożenie stopionego plastiku warstwa po warstwie, budując obiekt 3D od podstaw. Tego typu drukarki 3D nazywane są drukarkami Fused Deposition Modeling (FDM). Istnieją inne typy drukarek 3D, które do utworzenia obiektu wykorzystują złoże proszku i laser; metoda ta nazywa się selektywnym spiekaniem laserowym (SLS). W dalszej części tego artykułu omówimy różne typy drukarek 3D.

Proces tworzenia drukowanego obiektu 3D rozpoczyna się od utworzenia modelu 3D na komputerze przy użyciu aplikacji do modelowania 3D lub CAD albo pobrania istniejącego modelu 3D z jednej z wielu bezpłatnych witryn do pobrania, takich jak Wszechświat rzeczy. Możliwe jest również użycie skanera 3D do digitalizacji istniejącego przedmiotu, który chcesz skopiować, chociaż wyniki tworzenia modelu 3D za pomocą skanera mogą się różnić, a skanery mają trudności ze skanowaniem obiektów o określonych kolorach.

Oprogramowanie do krajalnicy 3D

Zanim przejdziemy do działania oprogramowania krajalnicy, ważne jest, aby sprawdzić, czy masz plik modelu 3D w formacie zgodnym z oprogramowaniem krajalnicy do drukowania 3D. STL I 3MF formaty są zwykle obsługiwane; jeśli model 3D nie jest w żadnym z tych formatów, nasz Konwertery STL. może przekonwertować plik do wymaganego formatu.

Oprogramowanie krajalnicy, jak sama nazwa wskazuje, pobiera plik modelu 3D i dzieli go na warstwy w oparciu o skonfigurowane ustawienia oprogramowania krajalnicy. Po załadowaniu pliku do oprogramowania krajalnicy jest on gotowy do wysłania do drukarki 3D. Aby drukarka 3D mogła wydrukować obiekt, potrzebuje instrukcji niskiego poziomu z oprogramowania krajalnicy, które informują ją, gdzie przesunąć głowicę drukującą, kiedy podać plastik, prędkość poruszania głowicą i nie tylko. Informacje te są zwykle przechowywane w pliku GCODE. To jest główny cel oprogramowania krajalnicy: pobranie modelu 3D zapisanego w standardowym formacie pliku, takim jak STL, i przekonwertowanie go na sekwencję instrukcji w GCODE, na podstawie której drukarka 3D może działać.

Podgląd wydruku 3D małego sprzętu

Przekładnia drukowana na drukarce 3D

Ostateczny sprzęt wydrukowany w 3D jest gotowy do użycia

Drukarki 3D zwykle obsługują drukowanie za pośrednictwem bezpośredniego połączenia USB lub poprzez umieszczenie pliku GCODE na karcie SD, którą można następnie włożyć do drukarki.

Typy drukarek 3D

Dostępnych jest kilka typów drukarek 3D, a każdy z nich ma swoje zalety i wady. Poniżej przedstawiamy trzy najpopularniejsze typy drukarek 3D.

Modelowanie osadzania topionego (FDM)

W przypadku drukarek FDM obiekt jest tworzony poprzez rozpoczęcie od dołu obiektu 3D i wytłaczanie stopionego plastiku, warstwa po warstwie, aż do ukończenia wszystkich warstw. Ta metoda jest stosowana w najpopularniejszych domowych drukarkach 3D i zapewnia dobrą jakość wyników oraz duże prędkości drukowania. Drukarki FDM charakteryzują się również dużymi objętościami, umożliwiając drukowanie bardzo dużych obiektów, których rozmiar może nie być możliwy w przypadku innych typów drukarek.

Podczas drukowania za pomocą drukarek 3D FDM istnieje duży wybór rodzajów tworzyw sztucznych. Dwa najpopularniejsze typy to ABS i PLA; oba mają swoje własne cechy i powody, dla których wybiera się ten konkretny rodzaj materiału. Istnieje również wiele innych rodzajów tworzyw sztucznych do drukarek FDM; jednak nie będziemy się tutaj rozwodzić nad różnymi typami, ponieważ istnieje wiele świetnych odnośników w Internecie, które mogą być pomocne, takich jak ten świetny Przewodnik po materiałach do druku 3D.

Selektywne spiekanie laserowe (SLS)

Podobnie jak w przypadku FDM, metoda SLS tworzy końcowy obiekt zaczynając od dołu; jednakże zamiast stopionego plastiku metoda SLS wykorzystuje złoże proszku, takiego jak nylon, i za pomocą lasera buduje obiekt warstwa po warstwie. Obiekty wydrukowane metodą SLS są znacznie mocniejsze niż obiekty wydrukowane metodą FDM, a biorąc pod uwagę wrodzoną wytrzymałość obiektów drukowanych metodą SLS, znalazły zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu, a także w zastosowaniach konsumenckich.

Stereolitografia (SLA)

W drukarkach 3D SLA obiekt tworzony jest z żywicy utwardzanej laserem; ponownie, robi się to jedna warstwa na raz. W przypadku drukowania SLA, ponieważ proces utwardzania trwa dłużej niż w przypadku drukarek FDM, wydrukowanie obiektu może zająć więcej czasu; jednakże jakość i gładkość gotowego artykułu są znacznie lepsze niż te, które można osiągnąć przy użyciu procesu FDM. Drukarki SLA pozwalają na wyjątkowo szczegółowe drukowanie i są powszechnie używane do tworzenia skomplikowanych części. Wadą procesu drukowania SLA jest to, że drukowane obiekty nie mają wytrzymałości obiektów drukowanych metodami FDM lub SLS.