Stereolithografie

Stereolithografie of kortweg SLA is een soort 3D-printproces dat wordt gebruikt voor het maken van zeer gedetailleerde objecten uit een 3D-model. SLA-printers gebruiken een bakje met hars dat wordt uitgehard met een zeer nauwkeurige laser. De SLA-printer begint het object onderaan af te drukken en werkt vervolgens naar boven, waarbij het object laag voor laag wordt afgedrukt totdat het object compleet is. Dankzij de precisie van de laser kunnen zeer gedetailleerde objecten worden gemaakt, waarbij de laag-voor-laag benadering minder opvallend is trapeffect op het uiteindelijke geprinte object in vergelijking met andere printertypen zoals Fused Deposition Modeling (FDM).

Met SLA-printen kan het meer tijd kosten om het object te printen vergeleken met andere 3D-printprocessen zoals FDM, maar de kwaliteit en gladheid van het eindproduct is veel groter dan wat kan worden bereikt met het FDM-proces. Een nadeel van SLA is dat geprinte objecten niet de sterkte hebben van objecten die zijn geprint met behulp van de FDM- of Selective Laser Sintering (SLS) -methoden en dat de bouwvolumes van SLA-printers vaak veel kleiner zijn dan die van FDM-printers.

3D Slicer-software

Voordat we ingaan op wat de slicersoftware doet, is het belangrijk om te controleren of u een 3D-modelbestand hebt dat een formaat heeft dat compatibel is met de 3D-printslicersoftware. STL En 3MF formaten worden meestal ondersteund; als het 3D-model niet in een van deze formaten is, wordt onze STL-converters kan het bestand naar het gewenste formaat converteren.

Slicer-software zal, zoals de naam al doet vermoeden, het 3D-modelbestand in lagen snijden op basis van de geconfigureerde instellingen van de slicer-software. Als het bestand in de slicersoftware is geladen, is het klaar om naar de 3D-printer te worden verzonden. Om ervoor te zorgen dat een 3D-printer het object kan printen, heeft hij instructies op laag niveau nodig van de slicersoftware om te vertellen waar de printkop moet worden verplaatst, wanneer het plastic moet worden ingevoerd, de snelheid waarmee de kop moet worden verplaatst, en meer. Deze informatie wordt meestal opgeslagen in een GCODE-bestand. Dit is het belangrijkste doel van de slicersoftware: het 3D-model dat is opgeslagen als een standaard bestandsformaat, zoals STL, omzetten naar deze reeks instructies in een GCODE, zodat de 3D-printer erop kan reageren.